بحران کووید 19 که در پایان سال 2019 شروع شد به شتابدهندهای برای پذیرش پرداختهای دیجیتال تبدیل گردید. محدودیتهای اعمال شده توسط فاصلهگذاری اجتماعی و نیاز به اجتناب از رکود اقتصادی، ارزهای دیجیتال را بیش از هر زمان دیگری در مرکز همه بحثها و رویکردهای نوآورانه برای بهبود اقتصاد قرار داد. در این مقاله قصد داریم تفاوت ارز دیجیتال و ارز فیزیکی را بررسی کنیم.
ارز فیزیکی
ارز فیزیکی یا فیات نوعی ارز است که ارزش ذاتی ندارد، اما به دلیل اعتمادی که به آن میشود، به عنوان وسیله مبادله پذیرفته میگردد. به عبارت دیگر، پول فیات پولی است که پشتوانه ذخایر فلزات گرانبها مانند طلا یا نقره نیست، بلکه توسط بانکهای مرکزی و دولتها منتشر و مدیریت میشود. بیشتر ارزهای مدرن مانند یورو، دلار و پوند نمونههایی از پول فیزیکی هستند.
منشأ پول فیزیکی چیست؟
منشأ پول فیزیکی به دوران باستان باز میگردد، زمانی که مردم از اشیای قیمتی مانند فلزات گرانبها یا مروارید برای مبادله کالاها و خدمات استفاده میکردند. با این حال، حمل و نقل این اقلام دشوار بود و به مقادیر کم تجزیه میشد، که تجارت را پیچیده و گران میکرد.
با گذشت زمان، مردم شروع به استفاده از اشیا معمولی، مانند صدف یا کاور، برای تسهیل تجارت کردند. اگرچه این اقلام ارزش ذاتی نداشتند، اما به دلیل در دسترس بودن و یکسان بودن، به عنوان وسیله مبادله پذیرفته شدند. اینگونه بود که پول فیات به وجود آمد.
با گذشت زمان، پول فیات تکامل یافت و شامل اشیا پیچیدهتری مانند لوحهای گلی و سکههای فلزی شد. در تمدنهای باستانی، این اشیا را اغلب با مهر یا نماد میزدند تا اصالت و وزن آنها تضمین شود.
در قرون وسطی، استفاده از پول فیات به اروپا گسترش یافت، جایی که پادشاهان و دولتهای محلی سکههای طلا، نقره و مس منتشر میکردند. پشتوانه این سکهها ارزش فلزاتی بود که در آنها وجود داشت، اما به دلیل اعتمادی که افراد به مرجع صادرکننده داشتند، پذیرفته شدند. این اشیا قیمتی با ارزهای فلزی مانند سکههای طلا و نقره جایگزین شدند. این سکهها اغلب با مهر پادشاه یا دولت ضرب میشدند تا نشان دهند که اصالت و مقداری ارزش دارند.
با ظهور تکنولوژی، اسکناس جایگزین ارزهای فلزی شد. این اسکناسها توسط دولتها یا بانکهای مرکزی منتشر میشد و ارزش ذخایر فلزات گرانبهایی که در اختیار داشتند حمایت میشد.
انواع مختلف ارز
انواع مختلفی از پول وجود دارد، اما رایجترین آنها پول فیزیکی و پول الکترونیکی یا همان ارز دیجیتال که خود به دو نوع کریپتوکارنسی و ارز دیجیتال بانکی تقسیم میشود.
ارز فیات رایجترین شکل پول است و به صورت اسکناس و سکه عرضه میشود. و توسط بانکهای مرکزی کشورهای مختلف صادر و مدیریت میشود.
پول الکترونیکی که به عنوان ارز دیجیتال بانکی نیز شناخته میشود، شکلی از پول است که فقط به صورت الکترونیکی وجود دارد و عموماً برای انجام تراکنشهای آنلاین استفاده میشود.
کریپتوکارنسی شکلی از ارز دیجیتال است که از فناوری بلاک چین برای ایمن سازی تراکنشها و تضمین ناشناس بودن کاربران استفاده میکند. شناخته شدهترین ارز دیجیتال بیت کوین است.
تفاوت بین ارز دیجیتال و ارز فیزیکی چیست؟
ارز فیات، ارز فیزیکی است که ما هر روز از آن استفاده میکنیم، مانند اسکناس و سکه. از سوی دیگر، ارز دیجیتال، پول الکترونیکی است که فقط به عنوان دادههای ذخیره شده در حسابهای بانکی وجود دارد. قابل توجه ترین تفاوت بین این دو این است که ارز فیات را میتوان به صورت فیزیکی دستکاری کرد، در حالی که ارز دیجیتال فقط از طریق تراکنشهای الکترونیکی قابل دستکاری است.
ارز دیجیتال بانکی در تراکنشهای الکترونیکی مانند نقل و انتقالات بانکی و پرداختهای کارت اعتباری یا نقدی استفاده میشود. در حسابهای بانکی ذخیره میشود و میتواند با استفاده از ابزارهای الکترونیکی مانند پایانههای پرداخت یا برنامههای بانکداری آنلاین موبایل از یک حساب به حساب دیگر منتقل شود. ارز دیجیتال در اقتصاد ما بسیار رایج شده است.
تفاوت عمده بین ارز دیجیتال (کریپتوکارنسی) و ارز دیجیتال بانکی در مدیریت و کنترل آنها نهفته است. ارز دیجیتال بانکی از طریق یک سیستم متمرکز مدیریت و کنترل میشود، یعنی توسط بانکها و دولت کنترل میگردد و تحت نظارت بانک مرکزی است. به نوبه خود، کریپتوکارنسی از طریق یک سیستم غیرمتمرکز کار میکند و بنابراین توسط بانکها یا دولت کنترل نمیشود.
تفاوت دیگر در ذخیره این ارزها است. برای ذخیره پول فیزیکی به گاوصندوق یا بانک نیاز دارید. درحالی که برای نگهداری ارز بانکی به حساب سپرده و برای ذخیره کریپتوکارنسی به کیف پول الکترونیکی نیاز خواهید داشت.
نظرات کاربران